Ik ben jaren gepest en daardoor diep in de problemen, lees hier mijn levensverha

Ik ga jullie mijn levensverhaal vertellen.

Ik weet niet zo goed hoe ik kan beginnen. Vroeger op de basisschool begon het al met gepest vanaf groep 7/8. Het was zo erg, ik werd gepest , geslagen en geschopt. Elke dag weer. Mijn ouders hebben leraren aangesproken maar ze deden er niks aan. Zo ben ik ook niet mee geweest op schoolkamp. Dat brengt best veel invloed met zich mee.

Groep 8 zit erop! Eindelijk , ik ga naar een andere school! Een nieuw leven beginnen! 

De klassen worden bekend gemaakt. Helaas tot mijn en mijn ouders hun schrik zit 3/4e van mn basisschool weer bij mij in de klas in klas 1. Wij natuurlijk weer naar school dat ik in een andere klas wilde maar geen resultaat. Ze wilden goed op me letten. 

Na meermaals in elkaar geslagen te worden zijn mijn ouders het zat. Eindelijk hebben ze resultaat en kan ik van het Gemengde Theorie , naar kaderberoeps. Een niveau lager!! Terwijl ik het hogere niveau best wel aan zou kunnen. Alleen puur om niet meer in elkaar geslagen te worden,  voor van alles uitgemaakt te worden en ze niet meer elke dag tegen te komen in de klas. Helaas kwam ik ze nog wel eens tegen, maar ik werd in ieder geval niet meer elke dag in elkaar geslagen/getrapt, al was ik hier wel elke dag weer bang voor!! In de 3e klas konden we kiezen wat voor richting we op wilden. Ik had inmiddels meegekregen dat de meeste pesters hadden gekozen voor sport en bewegen. Nou ik koos dus voor Economie. Kom ik ze mooi niet meer tegen! 

Natuurlijk had ik ook "vrienden" opgebouwd (bij de voetbal) en ik had het altijd leuk met ze als we afspraken. Het was dan ook erg leuk om te horen dat mijn "beste" vriend bij mij in de klas kwam met nog een paar vrienden in klas 3 op deze school (economie dus).

Nog steeds kwam ik de pesters iedere dag tegen op de gang en volgens mij liepen ze elke dag expres even langs om me uit te lachen. Maar het kon me niks meer schelen. Eindelijk had ik het voor elkaar, een leuke klas!!

Totdat we met school op kamp gingen eind klas 3. We gingen niet alleen met economie op kamp naar Sneek. Nee, Sport en bewegen en zorg ging ook mee. Ik had in ieder geval een tentje samen met 2 vrienden. De eerste avond met de playback show ging het al mis. Het was onze beurt om te playbacken. We werden keihard uitgelachen en bekogeld met steentjes. Daarnaast schreeuwden ze lelijke dingen over mij tijdens dat liedje. De leraren grepen niet in, ze durfden niet eens!!

Het enige wat de leraar zei: En nu is het genoeg. Maarja daar stopte het niet mee. Mijn avond was wel verpest, ik ging huilend naar mijn tentje. Daar zat ik dan alleen , de rest had nog een leuke avond. 

Ik heb geen idee wat daar is gebeurd maar toen ik wakker werd sochtends lagen "mijn vrienden" niet bij me in het tentje. Ik liep bang mijn tent uit en ging naar de ontbijttafel. Daar zat alleen de leraar nog maar hij keek niet om en zei niks. 

Daar kwam dan een hele groep aanlopen inclusief "mn vrienden". Maar nee ze kwamen niet bij mij zitten maar gingen aan de andere kant van de tafel zitten. Ze waren bang om nog bevriend met mij te blijven, ze durfden niet meer bij me te zitten, laat staan bij me in de tent slapen. 

Ik heb toen gezorgd dat mijn ouders me op kwamen halen van kamp. Dat was voor mij dus 1 dag kamp!... En zo wist ik dus alweer dat de rest van mijn middelbare school uit zou lopen tot een drama. En dat was ook zo. Ineens zat ik elke les alleen. Ik probeerde soms nog een praatje te maken met de vrienden maar ze keken me niet meer aan, ik werd alleen nog uitgelachen. Zo ging dat toen dus ook bij de voetbal, waarna ik besloot te stoppen met voetballen. 

Uiteindelijk nog wel training gegeven met een enkele kameraad die ik over had gehouden aan de jeugd,  maar het duurde niet lang voor ik hem ook kwijt raakte. 

Ik werd 18 jaar! Heel erg leuk maar het was geen groot feest. Gelukkig heb je je familie nog zou je denken, maar mijn ouders waren op mijn 18e verjaardag een weekend weg met hun vrienden. 

Ze vroegen wel of ik dat goed vond, maarja waarom zou ik nee zeggen. Natuurlijk heeft me dit altijd nog dwars gezeten en dat weten ze. En ik heb verder ook altijd onvoorwaardelijke steun van ze gehad.

Ik wilde wat nieuwe dingen ontdekken. Ik wilde in ieder geval uit huis. Ik had inmiddels een baan op mijn 21e want na mijn mbo opleiding vond ik het wel prima en ging ik aan het werk. Ik was klaar met school,  ik wilde niet langer meer leren. Maar eenmaal op mezelf wonend ging het helemaal mis. Ik woon dan wel in een andere stad om iedereen uit dat dorp te kunnen vermijden, maar ik voelde me nog steeds even eenzaam en alleen. Zo ging ik bijvoorbeeld naar het casino om mijn verdriet te verwerken. Een heel slecht plan. Ik raakte zo van de ene schuld tot in de andere schuld. Tot mijn schulden opliepen tot een bedrag van 10.000 euro. 

Inmiddels ben ik klaar met dat hele casino en heb ik mijn leven weer fatsoenlijk opgepakt. Ik voel me voor het eerst vrij! Ik heb me aangemeld bij een stichting (Humanitas), hulde voor deze stichting! En ik heb van hun een maatje gekregen die mijn geld in de gaten houdt en daarnaast 1x in de week wat leuks met me wil doen zodat ik verder niet alleen zit.

Maarja ik zit ondanks dat het (eindelijk) persoonlijk goed gaat nog wel in de schulden. Zo heb ik nog een schuld van 7,500 euro en los ik elke maand iets af.

Maar het gaat allemaal erg sloom en ik heb weinig geld om iets leuks te kunnen doen en zelfs om mijn boodschappen te kunnen doen.

Daardoor roepen mijn maatje en ik via deze weg jullie hulp in. 

Willen jullie mij helpen zodat ik eindelijk wat leuke dingen kan doen? Misschien een keer op reis kan als ik uit de schulden ben en eindelijk mijn leven weer op kan pakken met hopelijk een vriendin en hopelijk nieuwe vrienden! 

Want vrienden heb ik helaas nog steeds niet. En ik weet die zijn onbetaalbaar,  maar het zou wel helpen als ik bijvoorbeeld leuke dingen kan doen om überhaupt mensen tegen te komen.

Ik hoop dat jullie me willen helpen.

Groetjes Tim