Wat donerik?
Meestal zet je alleen maar goed nieuws online. Maar deze keer niet. Waarom zou ik, want ik ben hartstikke ziek. Kanker. En niet een beetje, het zit door mijn hele lichaam. Al een hele tijd. Werken zit er helaas niet meer in, ik heb teveel pijn en te weinig energie.
Helaas is mijn mooie Alizee, mijn boot, deze winter overleden. Ik heb haar vorige week verkocht. Voor een prikkie, want meer zat er niet in. Eeuwig zonde, want die boot heeft er mede voor gezorgd dat ik na 2 jaar kanker nog steeds rechtop loop. Het uitkijken naar mooi weer en bezig zijn met mijn boot heeft me de afgelopen tijd veel energie en mooie tochtjes door het Friese water gebracht. Ik vaar namelijk op energie.
Ik zit vol positieve energie, dit heeft me door de afgelopen periode heen getrokken. Samen met alle lieve mensen om me heen probeer ik er met alles wat er is nog wat van te maken. Maar het wordt moeilijker. De pijn duurt voort, de dagen duren lang en de vooruitzichten op lange termijn zijn niet goed. Gelukkig slaat de behandeling in het ziekenhuis goed aan. Ik heb daardoor weer een stukje zelfstandigheid teruggekregen. Ik kan weer autorijden en ook weer op een boot klimmen en erop varen.
Het is brutaal en onder normale omstandigheden zou het idee niet eens bij me opkomen. Maar de omstandigheden zijn niet normaal en ik hoor van zóveel mensen dat ze graag iets voor me willen doen als ik het vraag, dat ik nu iets heb bedacht waar ik fucking veel energie van krijg. En dat is: waarom vraag ik niet gewoon van iedereen een vrijwillige bijdrage? Misschien kan ik dan een nieuwe boot kopen en ben ik niet van anderen afhankelijk.
Nogmaals, normaal vraag je zoiets niet. Zo ben ik niet opgevoed. Normaal had ik er gewoon hard voor gewerkt. Normaal had ik geld om handen en plannen voor het leven, en ooit vol trots aan iedereen mijn nieuwe boot laten zien. Maar ik kan er niet meer voor werken. En plannen maken voor het leven zit er even niet in, het gaat om wat ik nu kan en heb. En ik heb dus het lef om jullie allemaal om een bijdrage te vragen, omdat ik het kan maken om dat te doen.
Vind jij van niet? Geen probleem. Maar ik heb vorig jaar ongevraagd met die PlayStation gezien dat zoiets mogelijk is (mijn zusje had een inzamelingsactie opgezet). En ik ben inmiddels gewend om te vragen om hulp. Dus, hier is het slechte nieuws: ik wil je graag om een euro vragen.
De bedoeling van deze inzameling is om er een goede boot van te kopen. Ik hoef geen megajacht, ik wil er gewoon weer zelf op uit kunnen. Omdat ik palliatieve zorg krijg, weet ik 100 procent zeker dat ik aan deze kanker kom te overlijden. Anderhalf jaar geleden, toen ik de diagnose uitgezaaide longkanker naar mijn hersenen, botten en ballen kreeg, was het maar de vraag of ik in april nog 39 zou worden. Dit jaar word ik 40, op 10 april.
Stel nou dat er een leuk bedrag binnenkomt, en ik er een goede boot van kan kopen. Mocht ik er dan straks niet meer zijn, dan wil ik dat mijn boot wordt verkocht en de opbrengst naar de stichting KWF gaat, voor meer onderzoek. Dan is de cirkel weer rond: het geld gaat een paar jaar over de Friese meren en komt uiteindelijk bij de kankerbestrijding. Dus met één donatie sla je twee vliegen in één klap! Ik een paar mooie zomers en jullie euro maakt twee partijen blij (en hopelijk jezelf ook een beetje)!
Ik ben me ervan bewust dat ik met deze actie mijn kansen voor later misschien op het spel zet. Wat nou als er straks ergens een behandeling beschikbaar komt en er geld nodig is? Dat zou dan de derde inzameling worden, een beetje belachelijk als je het mijn familie vraagt. Echter, omdat ik niet bezig ben met de toekomst maar met het nú, vind ik dat ik deze stap nu wel moet zetten. Ik heb liever nu een paar mooie jaren, dan in de toekomst die toch al onzeker is, heel misschien een dure behandeling die heel misschien wel of niet vergoed wordt.
Bedankt voor je aandacht hiervoor. Doe ermee wat je wilt, er wordt niks van je verwacht.
Groeten,
Erik Werkman
