Pruik omdat ik kaal word door chemotherapie

Ik ben 26 jaar, ik woon in Enschede mijn beide ouders zijn overleden aan kanker en nu vecht ik zelf tegen deze rot ziekte.

Lieve lieve allemaal..

Ik heb kanker, borstkanker hormoongevoelig.

Toen ik het knobbeltje heb gevoeld, wist ik gelijk dat het niet goed was.. ik dacht gelijk aan mijn moeder, het was de bekende knobbel die ik eerder heb gevoeld. 

Ik heb een afspraak gemaakt bij de huisarts en daar kon ik niet gelijk terecht, ze dachten waarschijnlijk “ dat is zeker zo’n jonge meid die gelijk denkt dat ze het ergste van het ergste heeft “ 

Na aandringen kon ik na het weekend terecht, (ik had op woensdag al gebeld)

De huisarts voelde het knobbeltje en ging er eigenlijk vanuit dat het een opgezette lymfeklier was maar ik moest  me er niet druk te maken vertelde ze, ze heeft een doorverwijzing gegeven voor een echo van de borst zodat het goed in beeld komt wat het knobbeltje nou eigenlijk is goed aardig of toch slecht aardig?

De dag is aangebroken dat we de afspraak hebben voor de echo van mijn borst, mijn broer haalde mij op en met loot in de schoenen liepen wij door de lange witte gang van het ziekenhuis.

Na lang wachten was ik eindelijk aan de beurt, ik moest mij van boven uitkleden en ik moest gaan liggen op de behandel tafel mijn broer zat gelukkig vlak achter  mij, dus die kon goed mee kijken wat er allemaal gebeurde, het onderzoek is begonnen, de lampen gingen uit het echo apparaat aan ik kreeg een koude gel op mijn borst en de echo ging er hard over heen, het enigste wat ik deed was de zuster in de gaten houden en ik keek af en toe naar het echo beeld, ik zag al dat de zuster foto’s aan het vast leggen was en scherp keek met haar ogen, het was voor mij al duidelijk dat het niet goed was, ik zei tegen haar: het is niet goed hè? En ze antwoordde met nee sorry je hebt gelijk het ziet er niet goed uit. ik dacht dat ik door de behandelbank heel zakte. ik zag mijn vader en moeder voor me en ik keek een keer naar achter om naar mijn broer te kijken. Ik dacht nee ik wil niet dood, niet ik ook nu, dit kan niet!

Gelijk kwamen er allerlei attributen  te voorschijn, grote naalden, desinfectie een witte doek, ik kreeg direct een punctie om te onderzoeken hoe kwaad aardig mijn tumor is en welk soort etc.

Ik werd steeds banger en begon nog erger te trillen ik moest rustig blijven en rustig blijven ademen.. de punctie duurde ongeveer 10 minuten en het leek wel een uur te duren.. vol verdriet en onmacht reden we naar huis en een paar dagen later werd ik gebeld dat ik een kwaadaardige hormoongevoelige borst kanker heb graad 3.

Ondertussen hebben we heel veel gesprekken gehad en inmiddels ben ik geopereerd, het advies was dat ik mijn hele borst zou laten amputeren en dat heb ik natuurlijk gedaan, het was een zware operatie die ik helaas na mijn chemo kuur nog een keer moet ondergaan.

Ook heb ik voor de zekerheid eicellen laten invriezen mocht ik nou onvruchtbaar raken van de chemotherapie, dan heb ik altijd nog mijn ei cellen.

Aankomende vrijdag 5 februari start mijn chemo therapie, ik krijg 16 kuren dus het hele pakket. Ik word al snel kaal om dat de eerste 4 kuren het zwaarste zijn, met ongeveer 10 dagen na mijn eerste kuur krijg ik al haar uit val,

Door deze omstandigheden kan ik niet werken waardoor ik een minimum inkomen heb en dus geen geld heb voor een pruik, eigenlijk ben ik al blij dat ik eten kan halen voor mij zelf, ik kan niet meer terug vallen op mijn ouders en mijn broer ondersteunt mij overal mee waar nodig en met mijn vaste lasten.

Bij deze wil ik jullie vragen om mij te helpen aan een pruik zodat ik mij straks toch nog een beetje IK voel, echt elke euro is welkom ik zou jullie zo dankbaar zijn! Ik hoop heel erg dat jullie mij helpen! 

De kosten van de pruik zijn €2948,-Mocht ik meer geld ophalen dan wil ik dit heel graag doneren aan het kankerfonds en eventueel als er geld over is een reserverpruik van halen met korter haar.

Wat ik nog wil meegeven blijf altijd positief en geef nooit maar dan ook nooit op!!