Verhuizen om agressieve ex te ontvluchten

Beste allemaal, 

Ik heb nooit gedacht dat ik dit zou doen, maar omdat ik weleens  succes verhalen lees en zelf ook altijd bereid ben om anderen te helpen, ga ik toch een poging wagen. 

Normaal ben ik niet iemand die graag de vuile was buiten hangt of aandacht wil. Ik probeer alleen een manier te bedenken om mijn doel te bereiken en dat zal mij zonder hulp van anderen niet op korte termijn lukken. 

Ik ben een alleenstaande moeder en ik heb een prachtige dochter van 13. 10 jaar geleden ben ik gescheiden van haar vader en sindsdien wonen wij met ons tweetjes. Ik wilde scheiden omdat mijn man een narcist bleek te zijn die geen mogelijkheid onbenut liet om mij te kleineren en onderuit te halen.  De problemen begonnen toen onze dochter ongeveer een half jaar oud was. Hij was niet meer alleen het middelpunt van mijn leven en de verantwoordelijkheid van een kind benauwde hem. Het was geen besluit die ik zonder meer nam. Er zijn vele moeizame gesprekken aan vooraf gegaan en verschillende pogingen om hem te vragen om hulp te zoeken vanwege zijn verkeerde gedrag. Helaas werd zijn gedrag alleen maar erger en ben ik van hem gescheiden. In het begin was het contact redelijk, maar toen ik na een klein jaar een andere man leerde kennen werd zijn gedrag zorgwekkender. U begrijpt vast dat die nieuwe relatie geen stand hield. Ik trok het ook niet en had mijn handen vol aan de zorg voor mijn dochter die voor mij altijd op de eerste plaats heeft gestaan. 

Hij heeft mij compleet onderuit gehaald, de slechts denkbare verwensingen mocht ik in ontvangst nemen. Ik werd gestalkt, beledigd en zelfs een keer mishandeld in het bijzijn van onze dochter. En dan niet te vergeten de dreigingen die hij uitte en waarbij het woord “gezinsdrama” meermalen werd uitgesproken door hem. Uiteindelijk was zijn gedrag reden om oneervol ontslagen te worden bij de politie. Uiteindelijk is hij ook het gezag over onze dochter kwijt geraakt omdat hij haar 1 1/2 jaar geleden begon lastig te vallen via haar telefoon, omdat hij met mij geen contact meer kon leggen. Tot nu heeft hij zijn dochter steeds kunnen zien, omdat hij ook beloofde haar niet meer te belasten. Ik heb haar nooit als speelbal ingezet en wilde dat ze contact zou hebben met haar vader. Al die tijd heb ik gehoopt dat hij zich zou beteren en zou inzien dat hij compleet verkeerd bezig is. Immers zijn ziekelijke gedrag was voornamelijk tegen mij gericht. Alimentatie voor haar betaald hij al jaren niet meer en ik heb het erbij gelaten, omdat de stress en de negativiteit dat het betalen voor zijn dochter opriep bij hem, het mij allemaal niet waard was. Ik dop graag mijn eigen boontjes. Heb een leuke baan van 32 uur per week en we kunnen ons redden. 

Het contact tussen mijn dochter en haar vader is al sinds 2013 minimaal. Na de mishandeling, de eerste contacten tussen hem en onze dochter onder begeleiding van jeugdzorg, maakten dat hij zelf het contact wilde beperken tot af en toe samen lunchen en in de vakanties een leuke dag samen. Hij was nooit een model vader en dit was uiteindelijk het beste voor alle partijen. Die dagjes uit waren meestal wel heel gezellig. 

Helaas begon mijn ex onze dochter weer lastig te vallen de afgelopen maanden. Ze zag hem vaker dan voorheen omdat hij aanbod haar ook naar haar sport te brengen, maar de ritjes werden steeds grimmiger. Het gevolg is dat ik vaker een verdrietig kind bij me op de bank had. De eerste paar keer zei ze niks omdat ze me wilde sparen. Mijn lieve prachtige dochter is bang voor haar vader, bang dat hij ons iets aandoet. En ja, ook ik ben bang. Elke keer als ik weer eens hoor over een gezinsdrama, krimpt mijn maag ineen. Natuurlijk vind ik het dan afschuwelijk voor de kinderen en de ex partner die vermoord zijn, maar ik sta ook doodsangsten uit omdat ik bang ben dat zijn dunne lijntje een keer knapt. Ik zou een boek kunnen schrijven van wat ik allemaal heb meegemaakt, hoe hij aan het begin na de scheiding krampachtig mijn familie heeft opgezocht en mij in een kwaad daglicht heeft gebracht. Dat ik gebroken heb met hun omdat het pijn deed dat ze er niet voor mij waren, nooit de moeite namen om mijn kant van het verhaal te horen. Mijn ouders leven niet meer, dus voor mijn gevoel sta ik er alleen voor. Ja, ik heb lieve vrienden en collega’s die er voor me zijn, die een luisterend oor bieden, maar na zoveel jaar wil je mensen er niet mee lastig blijven vallen. Mij is geadviseerd om een contactverbod aan te vragen, ook voor mijn dochter. Maar ik ben zo bang dat het dan nog meer gaat escaleren. Na meerdere gesprekken met mijn dochter is duidelijk dat zij net als ik rust wil. Ik wil niet meer steeds om me heen hoeven kijken, bang zijn dat hij een keer hier aan de deur staat, me zorgen hoeven maken over mijn dochter als ze hem toch weer zou zien. Ze wil heel graag een vader die lief voor haar is, die normaal gedrag vertoond en waar ze niet bang voor is. Maar dat alles heeft mijn ex kapot gemaakt. Wat heel fijn is dat zijn ouders 100 % achter ons staan en zij hebben ook geen contact meer met hem. De eerste jaren heb ik bewust geen contact gezocht met hun, ondat zij tenslotte wel zijn ouders zijn. Zij hebben uiteindelijk zelf contact gezocht en weten ondertussen heel goed hoe hun zoon in elkaar steekt ondat zij dat helaas zelf ook hebben ondervonden. 

We willen weg hier, niet een dorp verderop, maar echt ver weg en ergens anders een nieuw leven opbouwen. Na de verkoop van de echtelijke woning had ik door een behoorlijke restschuld een negatieve notering bij bkr. tot deze maand. Dat betekent dat er weer mogelijkheden zijn om een huis te kopen. Mogelijkheden om te sparen heb ik tot nu niet gehad, omdat na jarenlange aflossing van de schulden knmiddels de auto vervangen moest worden en apparatuur stuk ging. Ook heb ik steeds meer vervangen in huis omdat veel spullen nog uit de echtelijke woning kwamen. Een huis huren in de particuliere sector is onbetaalbaar en sociale woningbouw zal heel erg lang gaan duren. Ik wil geen jaren hoeven wachten tot ik genoeg geld bij elkaar gespaard heb. Na 10 jaar wil ik me weer veilig kunnen voelen. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik moet op zoek naar een nieuwe baan en een nieuwe school voor mijn dochter. Maar hoe geweldig zou het zijn als we onze wens op korte termijn kunnen laten ingaan. 

Daarom lieve mensen, doe ik graag een beroep op uw hulpvaardigheid. Dit is heel moeilijk om te vragen, omdat ik altijd liever geef dan neem. Maar helaas zie ik echt geen andere mogelijkheid nu. 

Ik zou graag een foto plaatsen om het persoonlijker te maken, maar ik hoop dat u begrijpt dat het een bewuste keuze is om dat nu niet te doen, gezien de omstandigheden. 

Ik ben dankbaar voor alle hulp die ik kan krijgen. Bedankt dat u in elk geval de tijd heeft genomen om mijn verhaal te lezen.