Briefje van Jan aan Arnon Grunberg

Beste Arnon,

“Als ze het over Marokkanen hebben, hebben ze het over mij”, zei je gisteravond (4 mei 2020) in de Nieuwe Kerk in Amsterdam.

Met ‘ze’ doelde je vast op PVV’ers. En op FvD’ers, qua grote hoop.

Met ‘mij’ op Joden.

Want: “Het is logisch dat als er gesproken wordt over bepaalde bevolkingsgroepen op een manier die doet denken aan de meest duistere tijd uit de twintigste eeuw, als dat gewoon is geworden, er vroeg of laat op die manier ook weer over Joden gesproken kan worden.”

In de wereld van Arnon Grunberg zal de redenering vast kloppen.

Als je even vergeet hoe dóór ‘bepaalde bevolkingsgroepen’ over Joden gesproken wordt althans.

En niet alleen gesproken.

In Amsterdam durven Joden niet met een keppeltje over straat, worden Joodse instellingen, zoals scholen, zwaar beveiligd en ben je als gast in een Joods restaurant je leven niet zeker. In andere Europese steden zijn ze daar overigens jaloers op. Daar worden medewerkers van een museum, bezoekers van een theater en wandelaars op een boulevard in koelen bloede vermoord door leden van ‘bepaalde bevolkingsgroepen’.

Maar dat terzijde.

Eerst dat ‘als er gesproken wordt over bepaalde bevolkingsgroepen op een manier die doet denken aan de meest duistere tijd uit de twintigste eeuw’.

Wie doet dat precies?

Ik weet wel dat PVV-voorman Geert Wilders op 19 maart 2014 op een verkiezingsavond zei dat hij ging regelen dat er minder Marokkanen in Nederland zouden zijn.

Hij bedóelde, zei hij later, criminéle Marokkanen.

Had hij dat ‘criminele’ maar meteen gezegd. Dan was iedereen het met hem eens geweest. 

Niemand wil méér criminele Marokkanen. 

Niemand wil ook méér criminele Chinezen. 

Of criminele Polen.

Stom van Wilders.

Maar verder?

Natuurlijk wonen er échte racisten in Nederland die dromen van het uitroeien van mensen met dezelfde huidskleur of hetzelfde geloof en die de NS het liefst weer richting het oosten zien rijden. Gekkies. Een paar honderd, een paar duizend wellicht.

Elke stem is er één, maar ik denk dat Geert Wilders en Thierry Baudet deze stemmen kunnen missen als kiespijn.

Want dat is wat je, uiteraard ook bewust, vergeet. De ‘meest duistere tijd uit de twintigste eeuw’ begon niet met tien gekkies die op het Binnenhof protesteerden tegen vaccinaties of telefoonmasten, maar in Duitsland met de democratische legitimering van het nationaal-socialisme. In 1933 haalde de Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij (NSDAP) van Adolf Hitler bij de Rijksdagverkiezingen 43,9 procent van de stemmen.

In Nederland zullen racisten nooit aan de macht komen.

Ook racisten-light niet.

De Armeense genocide-ontkenners van DENK? 

Drie zeteltjes in de Tweede Kamer en druk bezig met zelfdestructie.

De blankemannenhaters van BIJ1? 

LOL. Wegens wappieschap in het algemeen en gendergeklutstheid in het bijzonder eerder doelwit van dan gevaar voor ‘bepaalde bevolkingsgroepen’.

‘Bepaalde bevolkingsgroepen’ waarvan ‘bepaalde leden’ tijdens de Nationale Dodenherdenking de twee minuten stilte doorbreken, voetballen met kransen en de Staatsomroep dwingen te stoppen met een programma over de ramadan door de medewerkers van het programma en hun familieleden te bedreigen.

Zijn die ‘bepaalde leden’ Marokkanen?

Joh, misschien ook wel Algerijnen.

Of Frans-Algerijnen (zoals rapper Boef).

Wat maakt het uit?

Als het over ‘Marokkanen’ gaat, gaat het niet over de meisjes. Niet over de vrouwen. Niet over de brave huisvaders. Dan gaat het over Marokkanen die meestal in Nederland geboren zijn, maar die zich aan Nederland niets gelegen laten liggen.

Het tuig.

Van kransenvoetballers tot leden van de mocro-maffia.

Waarvan ieder weldenkend mens er minder, minder, minder wil hebben.

En lukt dan niet goedschiks, dan maar met een enkeltje vaderland.

Ik denk niet dat íemand die jij lafjes ‘ze’ noemt dat ooit nog over Joden zal zeggen. ‘Ze’ zullen weer wegkijken, net als de Nederlanders over wie koning Willem-Alexander het gisteren in zijn toespraak op de Dam had.

De lafbekken.

Vaak later enthousiast lid van het naoorlogs verzet.

Tenslotte het meest bizarre element van je toespraak.

“Als ze het over Marokkanen hebben, hebben ze het over mij.”

Als ‘ze’ het over jou hebben, hebben ze het niet over Marokkanen.

Als ‘ze’ het over jou hebben, ouwe belastingontduiker, hebben ze het namelijk over iemand die zijn vriendin aan haar haren door een hotellobby sleept. Iemand die als hij breekt met zijn vriendin omdat hij aan vers vlees toe is, op hoge toon van haar eist dat ze hun kind waarvan ze zwanger is laat weghalen. En die, als ze onder de douche een miskraam krijgt, de hele wereld laat weten dat er ‘veel bloed’ was, met ‘stukjes weefsel’ die leken op ‘platgeperste bosbessen’.

Als ík het over Marokkanen heb, heb ik het niet over jou.

Ik heb er namelijk geen enkele behoefte aan om alle Marokkanen te vergelijken met zo’n ransaap.

Alleen Marokkanen zoals Mohamed Bouyeri.

Daarvan kunnen we er niet minder, minder, minder genoeg krijgen.

Net als van jou.

Groet,

JanD