11 jaar Chronisch pijn door kliniek MEDINOVA van FENTENER van VLISSINGEN

U leest hier hoe ik chronisch pijnpatient ben geworden in de  kliniek Medinova van de " heer " Fentener van Vlissingen behorend tot één van de rijkste families in Nederland. Deze familie heeft  er geen cent voor over om de bij mij in hun kliniek veroorzaakte schade te vergoeden middels een behandeling in het buitenland. Het is een schande dat ik jullie na 11 jaar van pijn via crowdfunding om hulp moet vragen.. terwijl deze familie zorgklinieken in Nederland blijft opkopen ) Medinova klinieken, Bergman clinics NP Healthcare clinics etc. etc. ' om zich nog verder te kunnen verrijken via de zorgverzekeraar en uw leed.

Ik werd slachtoffer in de Medinova kliniek Zestienhoven door een onnodige behandeling in 2008, waar ik kwam om een simpele cyste uit te spoelen, maar daarop onnodig werd geopereerd. Eerst met experimenteel materiaal, dat te snel los liet. Er volgde vervolgens een revisieoperatie in 2009 die ook niet lege artis is uitgevoerd. Daardoor onderging ik een derde operatie in 2010 weer met materiaal dat niet gebruikt had moeten worden en dat ook nog eens op de verkeerde plaats is ingebracht! In die operatie werd  mijn kraakbeen gepenetreerd. Sindsdien ben ik chronisch pijn patiënt. De kliniek en verzekeraar vergoeden mijn schades niet en nu het kraakbeen steeds slechter wordt rest mij in Nederland niets anders dan een prothese in de schouder te laten zetten met alle gevolgen van dien. Uw hulp wordt gevraagd zodat ik met donaties een stamcel therapie behandeling kan ondergaan in een land waar ze daar al veel verder mee zijn. Iedere donatie hoe klein dan ook is van harte welkom.

Voor degene die mijn uitgebreidere verhaal willen lezen zie onder en huiver:

 Door de medische misser ben ik chronisch pijnpatiënt geworden. In de Medinova kliniek in 2008. Zowel de kliniek die Nb van één van de aller rijkste "mannen " van Nederland is ( Fentener van Vlissingen) als de hun verzekering ben ik nu al bijna 10 jaar mee in gevecht om een passende schadevergoeding te krijgen. 

Ik was vroeger vrolijk van aard en altijd gewend mijn eigen boontjes te doppen.  Ook was ik ervan overtuigd dat het wel goed zat met de gezondheidszorg in Nederland. Hier zouden toch geen toestanden zijn als in een bananen republiek dacht ik..

Maar ik ben erachter gekomen, dat verzekeringsmaatschappijen die medische missers horen te dekken, maar één doel voor ogen hebben ...en dat is zo min mogelijk uitkeren als één van hun verzekerde artsen zijn patiënt schade heeft berokkend.

Maar ook in de klinieken van Fentener van Vlissingen zijn ze enkel op winst belust. 

Mijn verhaal begint in september 2008 toen ik de Medinova kliniek bezocht met een pijnlijk plekje op de linkerschouder, waar ik al vaker last van had gehad en meestal met rust en fysiotherapie weer vanzelf overging.  

In een regulier ziekenhuis had ik een MRI laten maken waarop een kleine cyste te zien was, wat de reden kon zijn van een prikkeling op een zenuw. Mijn wens was deze operatief uit te laten spoelen, zodat de druk van de zenuwbaan af zou zijn.

Helaas heeft de arts Van Ommeren, die ik trof, daarvoor in de plaats een minimaal niets betekenend scheurtje gerepareerd. Het zou een Abc’tje betreffen. Na een intake van slechts 20 minuten stond ik donderdagmiddag buiten, om de dinsdag daarop onder het mes te gaan. Ik was zeer blij zo snel geholpen te kunnen worden, het betrof immers een Abc’tje voor de arts. Niets werd mij verteld over de te gebruiken materialen, risico’s hiervan.

De dinsdag van de operatie ging ik dan ook zonder enige angst naar de kliniek, niet wetende dat na deze dag mijn leven totaal zou gaan veranderen. 

In een notendop is mij het volgende gebeurd;

In de eerste onnodige operatie waarbij een minimaal scheurtje werd vastgezet, is er operatiemateriaal gebruikt wat nog niet helemaal op orde was.  

Ik benoem al dat mijn operatie onnodig is geweest, omdat mijn linkerschouder nooit enige problemen heeft gehad waar normaliter zo een behandeling voor is. Normaliter wordt dat alleen gedaan bij een instabiele schouder waarbij de schouder uit de kom schiet.

Maar met alleen uitspoelen van een cyste viel natuurlijk niet zo veel te declareren bij mijn zorgverzekeraar! 

Van Ommeren opereerde mij met materiaal van de firma Johnson&Johnson, dat later in zijn optiek niet stevig genoeg bleek. Het materiaal was van een hard suiker. Met de samenstelling hoe het in 2008 was, hadden ze dit niet getest bij een  lichaamstemperatuur van 37 graden, maar alléén op kadavers. Bij een levend persoon verweekte dit materiaal te snel, zo ook bij mij.

Na deze eerste operatie kreeg ik i.p.v. pijnverlichting er veel pijn bij. Zo bemerkte ik dat na het revalideren mijn linkerarm ook beperkt werd in beweging. De pijn werd steeds heviger omdat ik een capsulaire beperking had gekregen. Ook was de cyste niet behandeld en alles wat losgelaten had van hecht materiaal was aan het irriteren in mijn schouder.

Zo heb ik een jaar rondgelopen, de arts van de Medinova kliniek liet mij voor de hevig bijgekomen pijn slechts behandelen door iemand van zijn anesthesie team dit met wat acupunctuur. Dat wil zeggen vaak kreeg ik slechts een klein pleistertje met een hard puntje erin op mijn pijnpunten geplakt. De acupuncturist bleek een eigen handeltje te drijven hiermee in de kliniek, schreef dubbele rekeningen en stuurde zelfs een incasso bureau op mij af toen ik niet dubbel betaalde. Achteraf bleek dat de man me helemaal niet mocht behandelen, maar het gebeurde onder het toeziend oog van dr. van Ommeren tussen de werkzaamheden naast de operatie ruimte door. De man is inmiddels ontslagen maar degene die dit initieerde, mijn operateur (nog)niet !

Na een jaar (2009) ging ik voor een second opinion naar de St. Maartenskliniek in Nijmegen. Aldaar werd door geconstateerd dat de vocht cyste inmiddels uit zich zelf opgelost was. Zo een cyste is slechts van vocht en kan uit zichzelf verdwijnen.Maar nu zat er ineens cyste vorming  in mijn bot..

Dit betroffen echter helemaal geen cysten, maar dit was het te vroeg opgeloste operatiemateriaal waar ik mee was geopereerd. Echter ik wist van niets! 

Terug bij de behandelend arts (Van Ommeren) zei die: “Ik wil nog wel eens kijken in jouw schouder, want  misschien heb ik wel iets te strak vastgezet.” 

Natuurlijk wist ik toen nog steeds niet dat mijn eerste operatie al niet nodig was geweest. Met de verkorting van mijn bewegingsuitslag en een bijgekomen pijn na de eerste operatie, leek mij de verklaring van het “iets te strak hebben vastgezet.” heel erg  plausibel en ik liet mij nogmaals door dezelfde arts opereren.

Na deze operatie durfde ik niet goed te revalideren bij de fysiotherapeut.                 Ik was bang voor weer een loslating. Pas toen kwam met een “slip of the tongue” er uit dat de arts vond dat ik niet met deugdelijke materiaal was geopereerd. Helaas kwam uit datzelfde gesprek naar voren dat de arts met deze leverancier een meer dan zakelijke relatie had. Ik wilde mijn jaar van extra revalideren en alle ongemakken van een nieuwe operatie vergoed zien door de leverancier.

Van Ommeren, die dezelfde avond nog een vorkje ging prikken met "de jongens" ( zoals hij de importeur noemde, zou het met ze overleggen.

Bij mijn volgende postoperatieve consult kreeg ik te horen, dat ze geen precedenten wilde (er waren meerdere patiënten waar de operatie ook bij  losgelaten te had). Ik begon daarom een procedure tegen de fabrikant.   

De arts trok hierop al zijn eerder gedane uitspraken in, ten gunste van de fabrikant.  We zitten nu nog steeds in 2009 en na de operatie had ik net als na de eerste operatie er weer meer pijn bij gekregen. Ik ging het circuit in van pijnpoli en kreeg allerlei therapieën en zeer pijnlijke pijnblokkades die niets uithaalde.

 Na weer een jaar van ellende is er weer een mri gemaakt. Het bleek dat ook de revisie operatie van 2009 had losgelaten. Ik had namelijk een normaal protocol voor de fysiotherapeut meegekregen, dit terwijl de nieuwe ankers (ditmaal niet van suiker maar van plastic) waren ingebracht op een plek waar nog de resorptie resten van de suikerankers(eerste operatie) in mijn bot zaten. En weer was ik een jaar kwijt met bijkomende kosten en ik nog meer pijn had gekregen dan ik ooit in mijn schouder had gehad.

In 2010 zal wat al een ramp was geworden nog een overtreffende trap krijgen. Van Ommeren vertelde het nog eens te willen vast zetten maar nu met echt stevig materiaal TITANIUM!! 

Deze arts hield mij voor dat titanium een stuk steviger is dan de eerder gebruikte suikerankertjes en die van plastic.

De LEEK en goed van vertrouwen zoals ik was vond zijn verhaal weer aannemelijk. Titanium zou inderdaad niet snel verweken bij lichaamstemperatuur en was ook steviger dan plastic. Van Ommeren vertelde er echter niet bij dat als TITANIUM zou loslaten wat voor een  rampzalige gevolgen dat zou kunnen hebben. Op 1 juli 2010 liet ik mij dan ook wederom opereren.  

Al gelijk na deze operatie had ik er weer een verschrikkelijke pijn punt  bij gekregen. Nu in de schouderkop in het operatiegebied. Bij iedere beweging hoorde ik ook iets tikken in mijn schouder. Mijn fysiotherapeut vond dit ook een abnormale postoperatieve bevinding. Echter bij de postoperatieve consulten werd mij en  de fysiotherapeut vertelt, dat we gewoon moesten doorgaan met het door hem opgegeven protocol. De pijn werd echter onhoudbaar.

Ik had nog steeds pijn van de eerste operatie door de verkorting van beweging en na de tweede operatie verergerde die klachten zich, maar tot dan toe had ik nog nooit pijn in de schouder zelf gehad.

Er werd een MRI gemaakt waarop te zien was dat één van de ankers niet juist was geplaatst, deze zat in het glenoid. Van Ommeren had mij voor een tweede mening naar het OLVG verwezen, deze arts was helaas met sabbatical. Ik heb toen Van Ommeren gemaild en de helpdesk gebeld er moest namelijk z.s.m. wat gebeuren.

Ik kreeg niet thuis en in paniek heb ik mijn zorgverzekeraar gebeld, die mij verwees naar België. Ik kwam bij dr. Mortelé een zeer kundig arts, die gelijk een CT-scan liet maken en vervolgens pijlsnel een kijkoperatie in plande. Deze schrok zich een hoedje, de titanium ankers waren ver buiten de gebruikelijk plaats ingebracht en doorboorde mijn kraakbeen. Van Ommeren en de kliniek Medinova deden erg laag dunkend over de bevindingen van de arts uit België en stelde dat de beroepsgroep hem niet erkende.

Maar deze arts had 100% gelijk de titanium ankers waren helemaal niet goed geplaatst en zaten dwars door mijn kraakbeen dat  NU ONHERSTELBAAR IS BESCHADIGD.... ALTHANS IN NEDERLAND! 

Dit is ook waar ik nu jullie hulp vraag omdat dit in Kuala Lumpur door dr. Saw wel te herstellen is.

Nadat dit mij allemaal  is gebeurd bezocht ik diverse pijnpoli en heb heel veel pijnlijke behandelingen gehad. Helaas is het enige wat af en toe nog een randje van de pijn afhaalt een hoge dosis morfine. Ik gebruik zowel fentanyl pleisters als instanyl dat ik snuif. Helaas heb ik om effect te hebben steeds hogere doseringen moeten gebruiken en ben ik aan deze opiaten nu afhankelijk geraakt. Dit is gekomen omdat er door de jaren heen een steeds hogere dosis nodig was om de pijn te onderdrukken. Door de pijn lijd ik ook aan slapeloosheid, omdat pijn je uit je slaap houdt. Zo kwam ik bij de pijnpoli die registreerde dat ik maar 15 uur per week slaap aaneengesloten slaap en ik niet meer in een diepe slaap kan komen.

Momenteel zit ik al 10 jaar in gevecht met de kliniek en hun verzekeraar. Als eerste haalde ik mijn gelijk bij de klachtencommissie van Medinova. Deze had de kliniek aanbevolen om mij buiten de verzekeraar om te compenseren voor al wat mij daar gebeurd was. 

Hiervoor werd ik in maart 2013 uitgenodigd in een hotel door de directie, Maar die bood alleen duizendmaal excuses aan.

Verder wilde ze eerst bezien wat er door de verzekering uitgekeerd zou worden. De directeur van Medinova zou wel  even naar de verzekeraar gaan om te regelen dat ik snel en goed schadeloos gesteld zou worden, en dan bezien wat ze uit "moreel oogpunt "zelf zouden vergoeden wat de commissie ze had aanbevolen. Natuurlijk kreeg de directeur niets voor elkaar en sterker nog vanaf dat moment wordt ik in alles dwars gezeten door de kliniek.

De klachtencommissie had er Nb. 17 maanden overgedaan om mij casus te bestuderen en de directie zou zich conformeren aan de klachtencommissie, dat volgens hen een belangrijk orgaan van de Medinova organisatie was.

Echter al een week na het gesprek kreeg ik te horen dat de arts toch niet fout was geweest. Dit natuurlijk onder de druk van de verzekeraar.

Vervolgens weigerde de arts mij een leesbaar exemplaar van mijn patiëntendossier. Dit heb ik moeten afdwingen door een tuchtrechtelijke procedure. Toen ik op die manier mijn medisch dossier had ontvangen bleek dit slordig en incompleet te zijn. 

Saillant detail alle terugkom consulten waaruit zou moeten blijken dat ik mij met bijgekomen pijnen na de operaties bij de arts melde bleken op miraculeuze wijze te zijn verdwenen. Zogenaamd een foutje van de secretaresses die met kopiëren precies die bladzijde zijn kwijt geraakt.

Dit komt de verzekeraar natuurlijk gunstig uit, want die stelt zich nu zo een beetje op het standpunt van:

 “ach meneer u kwam met een pijntje en u heeft nog een pijntje. U bent dan wel voor niets inmiddels (6x) geopereerd terwijl u slechts met een cyste was gekomen dat was misschien niet zo handig van de arts maar ach hier heeft u verder toch niet zoveel last van? “

Natuurlijk had ik zelf allang als het goed vergoed zou zijn naar Kuala Lumpur gevlogen om mijn stuk gemaakte kraakbeen te laten behandelen. Maar noch de verzekeraar noch Medinova kliniek zelf is mij hierin tegemoetgekomen.

 Deze kliniek weet wel te verdienen aan een onnodige operatie, maar als ze door het verkeerd inbrengen van materiaal je schouder stuk maken mag je het verder zelf oplossen.

De situatie voor mij nu is dat als ik niets kan laten doen aan mijn stukgemaakte kraakbeen, ik hier in Nederland voor nog meer operaties kom te staan waar ik niet blij van wordt, namelijk voor een schouderprothese. De folder heb ik al in huis, zoals bekend is zal ik met een schouderprothese ook zwaar aan mobiliteit moeten inboeten. Mijn grote hobby gitaar spelen kan ik dan wel vergeten.

Nu ben ik via mijn websites iemand tegengekomen, die ook kapot kraakbeen had. Hij heeft dit in Kuala Lumpur door dokter Saw weten te laten herstellen. Dr. Saw is momenteel de enige arts, die er een andere stamceltechniek op nahoudt, zodat kraakbeen zich weer kan herstellen. In de ons omringende landen wordt ook wel aan stamceltherapie gedaan (overigens ook peperduur) maar daar wordt het slechts ingespoten. Dr. Saw daar en tegen boort gaatjes in het bot en brengt het daar ter plekke aan, Je moet er meerdere malen voor terugkomen en het totale genezingsproces zal een 1,5 jaar in beslag nemen met meerdere operaties en revalidatie periodes. 

Door mijn hoge morfine gebruik kan ik slecht alleen reizen en de kosten voor mij alleen kunnen wel oplopen tot zo’n €40.000. Ik heb deze claim bij de verzekeraar van Medinova neergelegd, maar die wil er niets van weten.Ze zijn zelfs niet bereid mijn bijgekomen kosten welke je voor komt te staan in revalidatie periodes niet vergoeden.

De verzekeraar (Vvaa/Medirisk) heeft het voor de rechter afgedwongen dat ik voor een medische keuring naar een door hun gewenste arts moest. Hierop is een rapportage gekomen van 26 pagina’s waaruit is gebleken dat de arts (Van Ommeren) van de Medinova Kliniek mij niet heeft behandeld zoals een vakbekwaam vakgenoot mij behandeld zou hebben.Alle operaties zijn niet lege artis uitgevoerd en hij heeft zo een beetje de boel stuk geopereerd.

Dit was overigens ook de conclusie van het OLVG (van dr. Willems) die ik in 2011 na zijn sabbatical alsnog bezocht. Hij onderzocht mij zes uur en bekeek alle MRI en röntgenbeelden etc. en hief zijn handen in de lucht en zei “Jij had in september 2008 nooit geopereerd mogen worden en helaas is de rest gevolg van…”  

Na de operaties van 2008,2009,2010,2011 en 2012 hoop ik niet nogmaals onder het mes te moeten voor een prothese. Want ook die zal na een 10 à 15 jaar vervangen moeten worden. Ik zie er dan ook huizenhoog tegenop zeker nu het steeds meer pijn gaat doen waar het kraakbeen stuk is.

Dit was in een notendop wat me is gebeurd op 09-09-2008 in de Medinova kliniek.

Helaas ben ik nu aangewezen op dit medium om er nog iets aan te doen, Iedere donatie hoe klein dan ook komt uit een goed hart en is welkom.

Klik hier voor meer info over dr. Saw uit Kuala Lumpur wellicht dat er meer patiënten zijn die zijn behandeling kunnen gebruiken.

Voor degenen, die meer willen lezen wat voor een strijd ik met de kliniek heb gehad kan daarvoor mijn websites,

www.mijn-schouderoperatie-medinova.nl

www.fenetervanvlissingen-bedankt.nl

bezoeken. Lees vooral de briefwisseling die ik heb gehad met de directie van Medinova, Houd hierbij in uw achterhoofd, dat deze kliniek behoort tot een van de vele klinieken, die in het bezit zijn van een van de rijkste mannen van Nederland. Fentener van Vlissingen, die zich zou moeten kapot schamen om over mijn rug/ schouder alleen nog rijker te willen worden. 

Overigens ben ik niet de enige gedupeerde, zie ook de foto,s. De arts kreeg door mijn tuchtprocedures al waarschuwingen. Hier haalde hij zijn ( gezonde) schouders voor op. Totdat een andere gedupeerde  ook een tuchtrechtelijke procedure begon en op een van mijn websites belande en het college er op kon wijze dat de man al diverse waarschuwingen had gehad ( waarschuwingen worden niet in het BIG register geschreven ) zo kreeg hij eindelijk ( slechts ) een aantekening. Maar dat is een begin. NB. bij de andere gedupeerde had hij gewoon een deel van de operatie vergeten uit te voeren ! En dit wel als "gedaan "genoteerd in zijn patiëntendossier..

Op verzoek van de Verzekeraar van Medinova ( VvAA ) heeft de rechter een deskundige gevraagd hoe deze mijn behandelingen beoordeelde. Uit het 26 pagina's tellend rapport bleef niets over van het handelen van de van Ommeren lees hier onder:

 "In mijn optiek heeft onzorgvuldig handelen bestaan uit een onjuiste indicatiestelling voor de eerste ingreep en tevens uit het achterwege laten van het behandelen van de cyste. Verder had in mijn optiek bij een tweede ingreep niet opnieuw een labrumfixatie dienen plaats te vinden gezien het ontbreken van instabiliteitsklachten en gezien het falen van de eerste repair zonder traumatische voorvallen of luxaties. De indicatie voor de derde ingreep op 07-07-2010 is zonder onderbouwing hiervoor in het dossier eveneens een teken van onzorgvuldig handelen. Bovendien was de plaatsing van het titanium anker niet juist. In mijn optiek ware het beter geweest indien bij de eerste ingreep decompressie van de cystes en nettoyage van het labrum had plaatsgevonden al dan niet in combinatie met een fixatie van het labrum. In mijn optiek was het beter geweest geen tweede en volgende ingrepen te verrichten. Hoogstens zou bij een tweede artroscopische ingreep nettoyage, verwijderen van aanwezig hechtmateriaal en kweken kunnen zijn verricht. De derde en volgende ingrepen hadden op die manier in mijn optiek voorkomen kunnen worden.

De plaats van inbrengen van het titanium anker tijdens de derde operatie op 07-07-2010 is niet terug te vinden in het dossier. Ook bij de video-opname is dit niet duidelijk Het komt voor dat een anker op de juiste plaats wordt ingebracht, maar migreert door de ondermijning van het subchondrale bot in het glenoid vanwege eerdere ankerplaatsing. Dit blijkt echter niet uit de opeenvolgende (CT-)scans. De plaats van het anker ten tijde van het verwijderen ervan in 2011 is een niet-acceptabele plaats voor een dergelijk anker. Het anker dient op de rand van het glenoid geplaatst te worden, juist ter voorkoming van schade aan het intra-articulaire kraakbeen. De plaatsing van het titanium anker was derhalve in mijn optiek niet volgens de standaard van de beroepsgroep "