Opgeven? Geen denken aan!
Onze lieve vriendin Cora Roos heeft in december 2016 de diagnose longkanker gekregen. Dit kwam door een uitzaaiing van een melanoom. Behandeling werd gestart, immuumtherapie. Deze sloeg niet aan. Achteraf zaten er ook al plekjes in haar buik. Dat waren de artsen vergeten te vermelden. Ze gingen over op tabletten en capsules (Tafinlar 75mg, Mekinist 2 mg en Dexamethason 4mg). Dit leek een lange tijd goed te gaan. Regelmatige controle, bloedonderzoek en PET-scans waren altijd in orde.
Tot in april 2018. Cora werd ineens niet goed. Haar man heeft de alarmdienst gebeld en Cora is, omdat zij op de bovenverdieping was, uit huis gehaald door de brandweer. Ze had uitval van haar arm. Opnieuw is er een scan gemaakt. Op de scan was te zien dat er een plekje zat in haar hoofd. Om dat plekje heen zat vocht. En dat zorgde voor uitval en epileptische aanvallen. Opnieuw kreeg Cora medicatie, om het vocht rondom het plekje in haar hoofd te laten afnemen. Zij kreeg een spray voor als zij een nieuwe aanval voelde opkomen.
Er werd ook met bestraling gestart. Een week na de eerste bestraling kreeg Cora ‘s nachts een nieuwe aanval. Opnieuw had ze uitval, dit keer ook in haar been en haar spraak. Weer werd er een nieuwe scan gemaakt. Daar was op te zien dat in haar hoofd nieuwe plekjes waren ontstaan en de oude plek was gegroeid. Er zat ook weer vocht omheen. Dat vocht kwam door het bestralen. Artsen bekeken de situatie opnieuw. Cora kon op dat moment niet praten en niet lopen. Ook zat zij in een rolstoel. Een dag later zou er een familiegesprek plaatsvinden. Tijdens dat gesprek hebben Cora en haar familie te horen gekregen dat de artsen niets meer voor haar konden doen. Zij was uitbehandeld. Ook zeiden zij dat Cora nooit meer zou kunnen lopen.
Thuisgekomen heeft Cora direct gezegd dat zij niet zou opgeven. Zij heeft een afspraak gemaakt in Amsterdam voor een second opinieonderzoek . Ook daar zeiden ze dat ze niets voor Cora konden doen. Inmiddels kon Cora alweer aardig praten en lopen. En dat terwijl de artsen zeiden dat ze waarschijnlijk nooit meer zou lopen. Zij heeft oefeningen gedaan en zei ook constant niet op te geven.
Cora kreeg van iemand de tip om naar een ziekenhuis in België te gaan. 19 juni 2018 was haar eerste afspraak. Na het maken van de scan zagen de artsen, met het vergelijken van de vorige scans, dat de tumoren in haar hoofd niet meer waren gegroeid. Zij besloten om de behandelingen te hervatten. Zij zeiden haar nog niet op te geven. Dit was natuurlijk het beste nieuws dat zij in een korte tijd te horen kregen. Het enige minpunt is dat de ziektekosten verzekering maar 60% van de behandelingen gaat vergoeden. Cora heeft alleen al voor de medicatie een rekening gekregen van 13.000 euro. De scans, bestralingen en de overige kosten van de behandelingen die nog moeten volgen zitten hier nog niet eens in meegerekend.
Om ervoor te zorgen dat haar gezin niet in de schulden komt is er heel veel geld nodig. Daarom starten wij, de Scheveningse moedergroep, waar Cora vrijwilligster van is, deze campagne. Wij hopen zo donaties te krijgen voor de behandelingen die Cora nodig heeft. Cora is iemand die altijd voor anderen klaarstaat en zichzelf wegcijfert. Cora is 49 jaar, heeft een man, drie prachtige dochters en is oma van twee heerlijke kleindochters. Alvast heel erg bedankt voor uw steun!
